Hoe kunnen we over software nadenken zonder onze lichamen te vergeten?

De taal die sluipenderwijs ons leven is binnengeslopen via computercode en soft­ware beïnvloedt ons dagelijks leven. Wanneer we onze opstartschermen goed lezen, worden we toegesproken met woorden die stammen uit games en de defensie-industrie, aangevuld met puberale woordgrapjes. Kill all? End application? Virus found! We vragen ons af of de taal die software spreekt, ook 'queer'-zaken kan weer­spiegelen, of dat ze enkel uitdrukking kan geven aan patriarchaal dictatorschap. We proberen de conservatieve tienerhumor van (te) jeugdige programmeurs om te buigen zonder moralistisch te worden, en fantaseren over een toekomst waarin we niet meer dreigen te worden ingesponnen in de beklemmende familie-retoriek die grote software-producenten ons voorschotelen.

Als ons geheugen het risico loopt te crashen omwille van een teveel aan informatie en copyright-controle, kunnen we dan misschien onze lichaamstaal en stemmen gebruiken als remedie om te herinneren? Kunnen we van computers het vermogen overnemen om onszelf te ontwikkelen, door te leren van hoe iets gebruikt wordt en waar het fout gaat? Kunnen we nieuwe manieren uitvinden waarop we van mens tot mens informatie, geheugen en spirit uitwisselen? Kunnen computers leren van ons belichaamd en doorleefd geheugen? Kunnen we hun protocollen en voorschriften voeden vanuit ons complex begrip van gender, ras en geografie?

Laat een commentaar na, personaliseer je webidentiteit, doe boodschappen in een supermarkt, meld je aan in een gemeente… al deze activiteiten laten sporen na die elkaar kruisen, tegenspreken, aanvullen of neutraliseren. Correlaties staan ons toe profielen te creëren op basis van fragmentarische gegevens. Een plakje van een individu volstaat voor een vergelijking met anderen, en voor een vergelijking met een vastgesteld profiel. Hoe worden correlaties geconstrueerd, verkocht en toegepast? Hoe kunnen we dialogen aanknopen met de verschillende versies die in de loop van de tijd van onszelf online zijn ontstaan?

Sporen nalaten is een fundamenteel menselijke behoefte. Een plezier, een activiteit die bewijst dat we bestaan, die ons zichtbaar maakt voor anderen. Van het spectrum van de surveillance over naar de wereld van Youtube, Flickr en Myspace: kunnen we onderhandelen over onze sporen, zonder ons in de klauwen te moeten werpen van multinationale roofdieren die ons toespreken als onze beste vrienden?

Comment pouvons-nous réfléchir de logiciel sans oublier notre corps ?

La langue qui s'est glissée dans notre vie par le code d'ordinateur et le logiciel influence notre vie quotidienne. Si nous lisons bien nos écrans de démarrage, nous sommes harangués avec des mots qui sortent de games et de l'industrie de défense, complétés avec des jeu de mots pubertaires. Kill all ? End application ? Virus found !

Nous nous demandons si la langue que parle le logiciel, puisse également refléter des préoccupations « queer », ou si elle exprime uniquement la dictature patriarcale. Nous essayons d'incliner l'humour de l'adolescent conservateur de programmeurs (trop) juvéniles sans être moralistes. Et nous imaginons un avenir dans lequel nous ne risquons plus d’être cocoonnés dans la rhétorique de famille oppressante que les grands producteurs de logiciel nous offrent.

Si notre mémoire risque de s'écraser à cause d’un surplus d'information et de contrôle de copyright, pouvons-nous utiliser peut-être notre langage corporel et notre voix comme remède afin de nous rappeler les choses? Pouvons-nous reprendre la capacité des ordinateurs pour nous développer, en apprenant comment une chose est utilisée et où cela tourne mal ? Pouvons-nous inventer de nouvelles façons dont nous échangeons de l’information, de mémoire et de dynamisme de l’homme à l’homme ? Les ordinateurs, peuvent-ils apprendre de notre mémoire incarnée et marquée ? Pouvons-nous nourrir leurs protocoles et leurs règlements de notre notion complexe de genre, race et géographie ?

Laissez un commentaire, personnalisez votre identité web, faites vos courses dans un supermarché, inscrivez-vous dans une commune… toutes ces activités laissent des traces qui se croisent, se contredisent, se complètent ou se neutralisent. Des corrélations nous permettent de créer des profils à base de données fragmentaires. Une partie d'un individu suffit pour une comparaison avec autrui, et pour une comparaison avec un profil déterminé. Comment les corrélations sont-elles construites, vendues et appliquées ? Comment pouvons-nous dialoguer avec les différentes versions qui ont surgi de nous-mêmes en ligne au cours du temps ?

Laisser des traces est un besoin fondamentalement humain. Un plaisir, une activité qui prouve que nous existons, qui nous rend visible aux autres. Du spectre de la surveillance au monde de Youtube, Flickr et Myspace : pouvons-nous négocier nos traces sans devoir nous jeter dans les griffes des carnivores multinationaux qui nous approchent comme s'ils étaient nos intimes ?

Nataly, An, Michel, Femke, Peter, Severine

femke introduces: future has to be rewritten, in the light of the next dossier

we L: APT : lese x du coprs c'est important, l'utilasation de l'ordinateur is important:

code and machines set in motion, they make work, they make hurt, they direct and instruct technology beinvloedt ons

de interface raakt tussen mens / lichaam en het werk in apt is working with dancers, mocvement as a work

in jonctions topic was present: with praticable: body center technique every human has different body, exact copying of movement is not possible corps, movement, interfaces, archives interchange is difficult: begrip van ruimte is anders via lichaam en via tekst /

F: invited Simon Yuill and Kirsty Stansfield who developed a notation project in software the system instructs at the same time the dancers: interaction occurs simon and kirsties vocabulair looked like the dancers, but the physical interaction was difficult visually the interaction did take place:

A: Femmes et logiciels libre: what is a server and how to maintain it?

Started in Interface 3; meetings on saturday with babysit, group became autonomous, selfstudy, invited external guuests

Veel verschillende belangen / verlangens

nu is de server on line – groep is kleiner geworden maar coherenter.

het heeft mijn relatie met mijn computer veranderd

ik ben er niet meer bang voor als hij het niet doet

wie weet iets, hoe kan ik er mee omgaan… ik heb er meer mee te maken

hoe spreken we er oven .. als een ruimte maar hoe kun je er binnen komen. Het belang van metaforen … een nieuwe manier om over technologie te spreken.

we make notes in our own language

Print parties: f: started working in open softs 3 years ok, osp is three heroes, launching them in paid commissions: clients incorporate a little bit for bug fixing, for development,

the whole process is published, this is also known in by the clients

print parties are theatrical demonstrations in printing and cooking: the metaphor of making something to eat (not haute cuisine) with the hands in the ingredients to produce something

designing is always producing something neat and clean, proprietory softs are made for delivering neat products, when working with softs that are not finetuned to smoothen

change how things are supposed to be

using awkwardness well

performing code; executing with bodies;

difference between echeque and difficult product

good to notice you are not always in control

Na: copyleft: stay in the same sytem but with the protection if the copyleft licenses libre minimal protection against re-appropriation

protection is given by group: identification with ideoligy gives security

self assurance: in groep werking, herinnnering

produce test cases,

bodies don't stop at their physical limits, the continuation of the body is belangrijk: connetcies met anderen: verbinding junctions jonctions zijn lichamen waaraan bijgedragen moet worden